چه رفیقان عزیزی 

که بدین راه دراز

 بر شکوه سفر آخرتم ، افزودند

اشک در چشم ، کبابی خوردند

 قبل نوشیدن چای ، همه از خوبی من می گفتند

ذکر اوصاف مرا، 

که خودم هیچ نمی دانستم !

 نگران بودم من، 

که برادر به غذا میل نداشت

دست بر سینه دم در استاد

 و غذا هیچ نخورد

راستی هم که برادر خوب است